حضرت موسی وقتی به همراه یوشع بن نون به دنبال استاد معرفی شده از جانب خدا رفت تنها یک نشانه از استاد داشت ، نه نام او را می دانست و نه حتی شکل و قیافه ی او را .... فقط می دانست که او زنده کننده است ، کسی که می تواند جان او را زنده کند ...
وقتی به همراه همسفر خود به مکانی رسیدند برای استراحت موسی علیه السلام فرمود: آن ماهی را بیاور تا غذایی تهیه کنیم که با این سؤال ایشان ناگهان جرقه ای در ذهن همسفر موسی زده شد که نسبت به ان توجه نکرده بود ، یادش آمد که جایی کنار ساحل برای استراحت نشسته بودند و ماهی را روی سنگی گذاشته بود که ماهی جان گرفت و به داخل آب پرید !!!
در آیه 60 تا 65 از سوره کهف در این باره می خوانیم :
و [یاد کن] هنگامى را که موسى به جوان [همراه] خود گفت: دست بردار نیستم تا به محل برخورد دو دریا برسم یا سالیانی طولانی و دوران هایی سیر کنم 60 پس چون به محل برخورد دو [دریا] رسیدند ماهى خودشان را فراموش کردند و ماهى در دریا راه خود را در پیش گرفت [و رفت] 61 و هنگامى که [از آنجا] گذشتند [موسى] به جوان خود گفت غذایمان را بیاور که راستى ما از این سفر رنج بسیار دیدیم 62 گفت: دیدى وقتى به سوى آن صخره پناه بردیم، من ماهى را فراموش کردم و جز شیطان [کسى] آن را از یاد من نبرد تا به یادش باشم؛ و به طور عجیبى ماهی راه خود را در دریا پیش گرفت 63 گفت این همان بود که ما مى جستیم پس جستجوکنان رد پاى خود را گرفتند و برگشتند 64 تا بنده اى از بندگان ما را یافتند که از جانب خود به او رحمتى عطا کرده و از نزد خود بدو دانشى آموخته بودیم 65
طبق روایات ما حضرت خضر که استاد حضرت موسی علیه السلام بودند ، همراه و خادم حضرت حجت علیه السلام هستند ...
زنده شدن و حیات یافتن دوباره بواسطه ی معرفت پیدا کردن موضوعی است که در قرآن بارها اشاره شده است
«اومن کان میتا فاحییناه وجعلنا له نورا یمشون به فی الناس کمن مثله فی الظلمات لیس بخارج منها ... »
انسانی که مرده بود و با نور معرفت زنده شد و به او نوری اهدا شده است تا بتواند با آن نور بین مردم زندگی کند با کسی که در تاریکی ها زندگی می کند برابر نیست .
زندگی واقعی که در چند جای قرآن از آن نام می برد
«لینذر من کان حیا یحق الکافرین » تو فقط می توانی کسانی را انذار کنی که زنده هستند
« یا ایها الذین آمنو استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم » ای کسانی که ایمان آورده اید از دستورات خدا و پیامبر اطاعت کنید تا بوسیله ی آن دستورات زنده شوید .
در دعای عهد هم امام عصر عج الله تعالی فرجه الشریف را با این عنوان می خوانیم
وعمراللهم به بلادک و احی به عبادک ... آن کسی که بنده ها را زنده می کند برای ما بفرست .
و گویا این صفت زنده کردن و حیات بخشیدن از حی بودن خداست که در ابتدای دعای عهد خدا را به این نام قسم می دهیم
یا حی قبل کل حی و یا حی بعد کل حی و یا حی حین کل حی و یا حی لا اله الا انت
آیت الله بهجت فرمودند : تکان می خوری بگو یا صاحب الزمان ، بلند می شوی ، می نشینی بگو یا صاحب الزمان انس با محبوب باعث دوری شیطان از تو می شود .
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان آثار حیات و زندگی واقعی که قرآن می فرماید آن حیات باعث قبولی انذار و پیدایش نور می شود را بیان میکنند .
با استفاده از این آیه که می فرماید :
« لهم قلوب لا یفقهون بها و لهم اعین لا یبصرون بها و لهم آذان لا یسمعون بها اولئک کالانعام بل هم اضل ....
آنها قلب دارند ولی نمی فهمند چشم دارند ولی نمی بینند وگوش دارند ولی نمی شنوند مثال آنها مانند حیوانات است بلکه بدتر
می فرمایند : از اینحا معلوم می شود کسی که با چشم و گوش خود حقایق عالم را نتواند ببیند و بشنود زندگی حیوانی را انتخاب کرده است و این حیات انسانی نیست دیگر ، حیوانات از اگاهی و غریزه و داشته های خود فقط برای تامین همین دنیا تلاش می کنند و توجهی به عالم ملگوت ندارند
اثر حیات انسانی و حیات معنوی بنا به فرموده ی علامه اولینش این است که نگاه به زندگی ملکوتی می شود و دنیا را یک پوستین می داند
دوم اینکه خداوند آنچه را که لازم است برای دانستن و حرکت به او اهدا خواهد کرد
سوم در مهلکات و پرتگاه های زندگی اجتماعی با آن نوری که به او اهدا شده است او را نجات خواهد داد .